"Metodyk" / "Za nadgorliwość wymierza się taką samą karę jak za słabość..." (S.King)

"Metodyk"
Daniel Radziejewski
stron: 222
wydawnictwo:Novae Res

"Metodyk" to debiut Daniela Radziejewskiego i na wstępie od razu mówię, że debiut moim skromnym zdaniem fenomenalny i już czekam na kolejną książkę tego autora.

Poznajemy młodego absolwenta anglistyki - Maksymiliana, który marzył o zostaniu nauczycielem... Marzenie się spełniło, Maks był jednym z najlepszych studentów, odbierając dyplom wierzył w swój zawód, wierzył w swoje powołanie. Rozpoczął pracę w gimnazjum, za 700zł, mając na utrzymaniu żonę- Izę i córeczkę - Laurę. Maksymilian to człowiek z ogromną pasją, dużymi ambicjami, kochający to co robi, ale niestety ślepo wierzący w metodykę pracy nauczyciela... Wierzący, że książki mają odpowiedź na każdy problem, że każda psychika podlega pewnym schematom, że metodyka to jego powołanie i za wszelką cenę zostanie doktorem. Zderzenie z rzeczywistością było ciężkim doświadczeniem. Kłopoty finansowe, rodzinne i do tego praca, która miała przecież wyglądać zupełnie inaczej... Bezsenne noce, spędzone na wymyślaniu interesujących lekcji, bo jedynka to porażka nie ucznia, a nauczyciela. Aby oderwać się od świata, w którym Maks z trudem się odnajduje, bo jego wyobrażenia legły w gruzach, co raz częściej sięga po alkohol, który rozluźnia, oczyszcza umysł, wspomaga. Książka porusza współczesne problemy młodych nauczycieli, fakt nie często zdarza się taki, dla którego nauczanie to praktycznie całe życie, bo chociaż Maks miał rodzinę, to metodyka pracy była dla niego najważniejsza, uczniowie i ich osiągnięcia dawały mu satysfakcję, zadowolenie. Doskonałym pomysłem autora było stworzenie trzech perspektyw - jedna to perspektywa Maksymiliana, druga to perspektywa gimnazjalistki - Agnieszki, która prowadzi internetowy pamiętnik oraz
trzecia perspektywa - to spojrzenie oczami żony - Izabeli. W książce przeplatają się ich odczucia, doznania,wyznania, skargi, zażalenia...,które z czasem łączą się w idealnie skonstruowaną fabułę.
Język dostosowany do każdego rodzaju bohatera - gdy jest to Maks - to język nauczyciela, metodyka, osoby wykształconej, gdy patrzymy na wszystko oczami Agnieszki- język jest młodzieżowy, ale zaznaczam (!) nie infantylny, nie wymuszony, tylko normalny, żywy i prawdziwy. Zaczęłam czytać książkę przedwczoraj, czytałam do 3 rano, bo wciągnęła jak kryminał, domyślałam się od samego początku tylko jednego wątku, przy końcu byłam już pełna podziwu. To studium dojrzewania zarówno emocjonalnego jak i zawodowego, studium poznawania własnego "ja"...

Książka dla każdego, nie tylko dla nauczyciela, ucznia, aby spojrzeli na siebie z innej perspektywy, ale dla wszystkich, bo porusza problemy nam znane i które mogą dotknąć każdego z nas. Wyobrażenie absolwentów uniwersytetów zawsze jest prawie takie samo: " ja się znajdę w gronie tych, którzy od razu rozpoczną oszałamiającą karierę" i chociaż w marzeniach nie ma nic złego, to jednak należy pamiętać,że wiedza podręcznikowa czasami ma się nijak do rzeczywistości, sztuką jest zastosować wiedzę połączoną ze swoimi poglądami i przenieść ją do realiów, które nas spotykają.

Zainteresowanych, odsyłam również na bloga autora:
http://radziejewski.blog.pl/

Ogólna ocena: 6/6

p/s Zawsze byłam pełna podziwu dla nauczycieli, którzy oprócz daru nauczania mieli także dar człowieczeństwa i potrafili trafić do ucznia, ja przyznaję otwarcie - szlag by mnie trafił :)

Korzystając z okazji chciałam Wam życzyć spokoju i radości w prawdziwie wiosennym nastroju :)
Wesołych Świąt!