Ludzie i ich Światła...

"Światła pochylenie"
Laura Whitcomb
stron: 231
wydawnictwo: initium

"Światła pochylenie" to debiutancka powieść Laury Whitcomb. Przykuła moją uwagę świetną okładką, a po przeczytaniu opisu chciałam jak najszybciej zacząć czytać.

"Ktoś na mnie patrzył. To dość niezwykłe uczucie, gdy jest się martwym..." i tu moja wyobraźnia zaczęła pracować, bo wyobraziłam sobie fabułę pełną duchów, napięcia, nadprzyrodzonych zjawisk i przerażenia...Pomyliłam się - autorka sprawnie stworzyła nowy świat i zafundowała mi element zaskoczenia.

Helen - nie żyje od 130 lat, nikt jej nie widzi, nikt jej nie słyszy, może tylko jako odzwierciedlenie swoich emocji - poruszyć zasłoną, zbić szklankę, czy sprawić, że poczujesz delikatny chłód. Nie jest duchem - jest Światłem, Światłem, które ma swojego Gospodarza, którym jest nauczyciel literatury - Brown. Chociaż Brown nie zdaje sobie sprawy z istnienia Helen, to dzięki niej przeżywa apogeum swojej twórczości, dzięki niej wpada na nowe pomysły prowadzenia lekcji, dzięki niej gdy nadchodzi literacka niemoc, odnajduje swoje natchnienie. Światło towarzyszy mu prawie zawsze i tak pewnego dnia podczas gdy Brown prowadzi lekcję, oczy Jamesa nie są zwrócone ku nauczycielowi, ale ku Helen... Od tego wszystko się zaczyna, bo Helen ciągnie do chłopca, ale jest przerażona faktem, że ktoś zdaje sobie sprawę z jej istnienia. James okazuje się Światłem przebywającym w ciele Billa, Helen jest Światłem,którego nie można dotknąć. Połączy ich dzikie i namiętne uczucie, wiele rzeczy stanie im na przeszkodzie, wiele rzeczy dowiedzą się o swojej przeszłości, wiele tajemnic odkryją nie tylko ze swojego życia, ale z życia osób, które przejęli. Autorka skonstruowała przykuwającą uwagę akcję, pełną dramatyzmu, ale i miłości. Poruszyła wiele problemów współczesnego świata, od złego wpływu nadgorliwych rodziców, obsesji religijnej, narkotyków, molestowania seksualnego i sprawnie wplotła w to wszystko obecność Światła,które pomaga, duchów, które nie wiedzą, że umarły oraz dusz, które opuszczają swoje ciała, bo mają już dość życia, dość życia takiego jakie jest, są puści w środku. Ile jest takich osób wokół nas... Którzy mają dość wszystkiego i też najchętniej opuściliby swoje ciało?!
Whitcomb stworzyła nowy wymiar tego co nas otacza, nowy wymiar pojęcia dusza, światło,duch i śmierć. Bardzo ciekawy wymiar, bo jak tylko zaczęłam czytać, chciałam wiedzieć co będzie dalej.
Problemy bohaterów stawały się powoli moimi problemami i chociaż wiedziałam, że to fikcja, to jednak przy tej fikcji można się zastanowić nad wieloma aspektami życia.
Mało tego! Oprócz ciekawej lektury, to książka idealna dla moli książkowych, Brown - to pasjonat literatury, a Helen nie wyobraża sobie życia bez książek.
Przytoczę wspaniały opis biblioteki:

"Biblioteka pachnie starymi książkami, tysiącem skórzanych drzwi do innych światów. Słyszę ciszę niczym umysł Boga. Czuję czyjąś obecność na pustym krześle obok. Biblioteka to
święte miejsce, a ja siedzę ze świętym patronem czytelników"

Książka od wielu dni znajduje się na liście bestseller'ów i o ile często bestsellery są przereklamowane i niewarte uwagi, tu z czystym sumieniem - polecam gorąco, a zakończenie - przejmujące! :)

Klip reklamujący książkę:

Ogólna ocena: 5,5/6